دکتر محمدحسین بنی اسدی رئیس هیات مدیره موسسه فرشته کاریار است. او فعال اجتماعی و از چهره‌های شناخته شده در حوزه مشاوره مدیریت است. دکتر بنی اسدی از موسسین بنیاد صنعتی ایران است که ۴۰ سال پیش با هدف به کارگیری فناوری‌های نوین و پیشرفته جهانی در کنار دانش و تجربه متخصصین داخلی به منظور خودكفایی فنی، اقتصادی،افزایش توان و ظرفیت تولیدی كشور پایه‌گذاری شد. ایشان سابقه عضویت در هیات مدیره و هیات امنای چندین سازمان مردم‌نهاد را هم دارد. دکتر بنی اسدی دكترای خود را در رشته علوم نظام‌های اجتماعی از دانشگاه پنسیلوانیا ، کارشناسی ارشد خود را در رشته مهندسی صنایع از دپارتمان مهندسی صنایع انستیتوی تكنولوژی ایلی‌نویز و کارشناسی خود را در حوزه علوم مهندسی از دپارتمان علوم مهندسی دانشگاه پردو دریافت کرده است.
آقای دکتر بنی‌اسدی لطفا از هدف و انگیزه شکل‌گیری موسسه فرشته کاریار به ما بگویید:
هدف شکل گیری این موسسه کار خیر بوده است و ما دوست داشتیم که یک خدمت اجتماعی انجام دهیم. خانم فرشته بازرگان وقتی در قید حیات بودند، به فعالیت‌های اجتماعی و نیکوکارانه بسیار علاقه‌مند بودند و همواره به این فعالیت‌ها مشغول بودند و تمایل داشتند تا یک نهادی را با هدف اجتماعی راه‌اندازی کنند. بنابراین ما با مشورت با دوستان به این نتیجه رسیدیم که با اجرای این طرح می‌توانیم از جوانانی که دسترسی کمتری به منابع دارند، حمایت کنیم تا توانمند شوند و بتوانند استقلال مالی و یک زندگی خوب و با کیفیت داشته باشند. همچنین در دورانی که گسترش بیماری کرونا باعث شد که بسیاری از مشاغل حذف شوند و از طرفی هم زمینه کار برای مشاغلی که به کامپیوتر وابسته هستند، توسعه پیدا کردند، ما به این نتیجه رسیدیم که با آموزش مهارت‌های مربوط به کامپیوتر و برنامه نویسی می‌توانیم به این هدف برسیم. بنابراین هدف موسسه فرشته کاریار اخلاقی است و نه مادی، اما برای اینکه موسسه بتواند استمرار پیدا کند، باید بتواند از نظر مالی خودش را تامین کند. این منبع مالی از سوی نیکوکارانی که اهمیت ماموریت کاریار را درک می‌کنند و به آن باور دارند تامین می‌شود و در بلند مدت بخشی از این درآمد هم می‌تواند با ارائه خدمات فنی به شرکت‌های بزرگ و سایر علاقه مندان به کسب مهارت‌های کامپیوتری تامین شود و در صورتیکه این امکان فراهم شود که نیروهایی که ما تربیت می‌کنیم به شرکت‌های موفق راه بیابند، زمینه برای استمرار فعالیت‌های کاریار فراهم می‌شود.
شما برای کاریار چه دورنما و آینده‌ای میبینید؟
با توجه به اینکه کاریار افراد متخصصی را در کنار خود دارد که علاقه‌مند به همکاری در این زمینه و دارای شوق و انگیزه‌ی لازم برای تحقق اهداف کاریارهستند، این کار می‌تواند گسترش پیدا کند و به یک موسسه اجتماعی مهارت‌آموزی بدل شود که به گروههای گستردهای خدمترسانی می‌کند. بنابراین اگر بتوانیم از توانایی‌های افرادی که کنار ما هستند، بهره ببریم و با پشتیبانی این افراد، افرادی حرفه‌ای و سطح بالا و دارای مهارت‌های پیشرفته‌ی مورد نیاز کشور و جهان تربیت کنیم، به هدف خود رسیده ایم. در واقع اینکه فارغ التحصیلان کاریار آنقدر قابلیت داشته باشند که در اسرع وقت جذب بازار کار شوند، هدف اصلی ما است. اینکه افرادی را پرورش بدهیم که بتوانند مشاغل فراملی داشته باشند و حتی برای کشور ارزآوری داشته باشند.
آیا شما برای ایجاد موسسه فرشته کاریار از نمونههای خارجی هم الگو گرفتهاید و آیا این تجربه در جهان امتحان شده است؟
بله، تجربههای شبیه به کاریار در جهان انجام شده است که به ما ایده داده است. موسسه «girls who code» در هندوستان توانسته با آموزش برنامه نویسی، دختران زیادی را تحت حمایت خود قرار دهد و زمینه کار، اشتغال و استقلال آن‌ها را فراهم کرده است. در هندوستان شرکت‌های نرم افزاری و افراد شاغل در این زمینه، سالانه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار درآمد برای کشورشان ایجاد می کنند. همچنین در ایتالیا، آمریکا و کشورهای دیگر هم، چنین موسساتی ایجاد شده‌اند و ما باید از این موسسه‌ها ایده بگیریم. اما باید این ایده‌ها را متناسب با شرایط ایران انطباق دهیم و با توجه به موقیعت بومی خودمان موسسه را پیش ببریم.
آقای دکتر این موضوع را زیاد میشنویم که جوانان و نسل جدید کمی سهل انگار هستند و اهل تلاش و کوشش نیستند، شما چقدر با این گزاره موافق هستید؟
هیچ مطالعه علمی روی این موضوع انجام نشده و من جوانهای باهوش و با انگیزه‌ی بسیاری را در اطرافم میبینم. گاهی شرایط اجتماعی به گونهای است که افراد را به ناامیدی می‌کشاند، اما افرادی که با پدیده یاس و ناامیدی آشنا هستند، باید زمینههایی را ایجاد کنند که با این سهل انگاری مبارزه کنند و زمینه را برای رشد جوانان فراهم کنند. این ناامیدی و سهل انگاری عارضی هستند و ذاتی نیستند و کاهش آن نیازمند صبر و همکاری گروهی است. هر کسی در زمینه کاری خود باید برای این موضوع تلاش کند و همیشه اصلاحات اجتماعی الزاما از بالا به پایین نیست، بلکه اصلاحات باید در تمام سطوح اجتماعی دنبال شود و هر کسی در این زمینه مسئول است.
