علیرضا منصوری، کارشناسی مهندسی نرم افزار را از دانشگاه شهید بهشتی دارد و فارغ التحصیل سال ۸۲ است. او قبل از پایان تحصیل وارد بازار کار شده است و از تدریس گرفته تا موضوع‌های شبکه و امنیت، همه را تجربه کرده و نهایتا از سال ۸۶ به صورت تمام وقت در حوزه نرم افزار مشغول به کار شده است. علیرضا در سال ۹۶ به کانادا مهاجرت کرده و در حال حاضر به عنوان Full stack Developer کار می‌کند. کاریار مفتخر است که در اولین دوره‌ی‌آموزش مهارت‌آموزهای کاریار، علیرضا منصوری به عنوان راهنمای مشورتی سه نفر از مهارت آموزها با کاریار همکاری و به آنان در طراحی مسیر آموزشی و حرفه‌ای‌شان کمک می‌کند.
با توجه به اینکه شما در یک فضای بین المللی مشغول به کار هستید، چه پیشبینیای از آینده برنامه‌نویسی و فرصت‌های شغلی‌اش دارید؟
همه‌گیری اخیر بیش از پیش جایگاه سیستم‌های رایانه‌ای را در حوزه‌های مختلف روشن کرده و درهای جدیدی را در همه زمینه‌ها گشوده است. سال‌ها پیش در نمایشگاه Cebit و در یکی از پنلها یکی از سخنران‌ها ایده جنجالیای را مطرح می‌کرد، با این مضمون که در آینده ما تنها شرکت‌های نرم افزاری‌ای خواهیم داشت که بیزینس‌های مختلف رو اجرا می‌کنند، بلند پروازانه به نظر میرسید ولی در لفافه از نفوذ سیستم‌های کامپیوتری در همه بیزینس‌ها خبر می‌دهد.
برای ورود برنامه‌نویس‌های ایرانی به بازار کار بین الملل فکر می‌کنید که چه مسیری باید طی شود؟
به نظرم مهمترین مشکل موضوع تحریم‌هاست و بعد از آن کپی‌رایت، اگر این دو تا مشکل حل شود، به شدت فضای ایران را مستعد می‌بینم و بی‌نهایت خوشبینم.
عملکرد موسسه کاریار رو چطور ارزیابی می‌کنید؟
ایده بی‌نظیری است که میتواند در توانمندسازی افراد مستعد خیلی موثر باشد. البته به نظرم انتخاب جامعه هدف مهمترین چالش این طرح است که مسلما با وجود اتاق فکر قوی‌ای که دارد و تجربه‌ای که به مرور ایجاد می‌شود، موفقیتش را مسجل می‌دانم.
علیرضا جان دلیل پیوستن شما به عنوان راهنمای داوطلب به موسسه کاریار چیست؟
دلیلم بیشتر شخصیست. دوست داشتم با فضای ایران مرتبط باشم و به نوعی دینی را که احساس می‌کنم، ادا کنم. اما واقعیت این است که بیشتر از اینکه کمک کنم، کمک می‌گیرم.
