آداب حضور در شبکه های اجتماعی

حالا چند سالی از حضور ما در شبکه های اجتماعی مختلف می‌گذرد. اغلب ما به صورت اتفاقی و با افزایش تمایل اطرافیانمان به حضور در این شبکه‌ها، عضو آن‌ها شدیم. شاید به همین دلیل هم خیلی از ویزگی‌ها و کاربردهای این شبکه ها را به طور کامل نمی‌شناسیم. شناخت دقیق‌تر این اپلیکیشن‌ها ما را از فرصت‌ها و تهدیدهای هر کدام از آن‌ها آگاه می‌کند و باعث می‌شود حضور بهتر و باکیفیت‌تری در فضای مجازی داشته باشیم. 

شناخت فضای شخصی

ممکن است فکر کنیم صفحه‌ی شخصی ما در شبکه‌های اجتماعی، فضایی شخصی و مخصوص ماست. همچنین ممکن است تصور کنیم که در این فضا می‌توانیم خودمان باشیم و هر طور که دلمان می‌خواهد رفتار کنیم. این تفکر از بعد منطقی درست به نظر می‌رسد اما در واقعیت این طور نیست. در واقعیت، ما به ازای هر محتوای نامناسبی که در ای شبکه‌ها منتشر می‌کنیم هزینه‌ای می پردازیم و به ازای هر محتوای مناسب هزینه‌ای را بدست می‌آوریم. این روزها شبکه‌های اجتماعی بهتر از رزومه‌های کاری ما را به دیگران معرفی می‌کنند و در برداشت آن‌ها از ما تاثیر می‌گذارند. به همین دلیل باید بدانیم که در بین شبکه‌های مجازی در دنیای امروز دیگر مفهوم حریم خصوصی مانند گذشته معنا ندارد. 

انتشار اخبار رسمی

بعضی از ما عادت داریم که از صفحه‌ی شخصی‌مان برای انتشار اخبار رسمی استفاده کنیم. اینجا هم فکر کردن به مخاطبانمان می‌تواند به ما کمک کند که بهتر تصمیم بگیریم. اخبار رسمی معمولا از طریق صفحه‌های خبرگزاری‌ها در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرند. برخی از آدم‌ها تمایلی به مطالعه‌ی این اخبار ندارند و حتی اطلاع از آن‌ها می تواند برایشان آسیب رسان و خطرناک باشد به همین دلیل هم این صفحات را دنبال نمی‌کنند. وقتی خبری را از یک خبرگزاری در صفحه‌مان بازنشر می‌کنیم مخاطبمان را در مقابل عمل انجام شده قرار می‌دهیم و او را مجبور می‌کنیم تا محتوایی را که شاید نخواهد ببیند، ببیند. این مسئله در صورتی که ما فردی متخصص در حوزه‌ی خبر باشیم و همه ما را به آن تخصص بشناسند و بخواهیم اطلاعاتی را به خبر اضافه کنیم صدق نمی‌کند. به طور خلاصه تحلیل و نشر اخبار کاری تخصصی‌ست و متخصصان مخصوص به خود را دارد. 

آشکار کردن اطلاعات خصوصی

همه ما در سر کار و شغل‌مان جهانی متفاوت را تجربه می‌کنیم و هر روز در معرض اخبار جدیدی قرار می‌گیریم. در زندگی شخصی‌مان هم چیزهایی هست که فقط خودمان می‌دانیم. اگر کمی و فقط کمی بی‌دقتی کنیم، به راحتی ممکن است اسراری را در شبکه‌های اجتماعی فاش کنیم که هزینه‌ی سنگینی برای ما و دیگران خواهد داشت. قبل از منتشر کردن عکس افراد، تصاویری از مهمانی، جلسات کاری و گفتگوهایمان، باید از طرف مقابل اجازه بگیریم. 

پرخاش در شبکه‌های اجتماعی

همه‌ی ما برای لحظاتی در زندگی خشمگین شده‌ایم و حتی شاید پرخاش کرده‌ باشیم. رسانه‌های اجتماعی به واسطه‌ی اینکه تا حدودی هویت ما را مخفی می‌کنند، می توانند به بسترهایی برای تخلیه‌ی خشم و پرخاش نسبت به دیگران تبدیل شوند. از آن‌جایی که در این رسانه‌ها فاصله‌ی بین عمل و عکس‌العمل آدم‌ها خیلی کمتر از جهان واقعی‌ست، این چرخه‌ی خشونت تقویت می‌شود و آتش خشم ما و طرف مقابل به سرعت شعله می‌کشد. باید یادمان باشد که حتی اگر برای طرف مقابل ناشناس باشیم افراد دیگری نیز در آن فضا هستند که ممکن است ما را بشناسند و شیوه‌ی رفتار و واکنش‌هایمان در خاطرشان بماند. شاید فکر کردن به این موضوع برای اینکه قبل از خشمگین شدن کمی به عاقبت آن فکر کنیم کافی باشد.

عجله کردن در افزایش مخاطبان

همه‌ی ما به دیده شدن علاقه داریم و دوست داریم افراد بیشتری از فعالیت‌ها و اقدامات‌مان باخبر باشند. این مسئله ممکن است باعث شود که در جذب مخاطبانمان عجله کنیم. مثلا ممکن است صفحات زیادی را بدون در نظر گرفتن ماهیت‌شان و تنها به امید اینکه آن‌ها هم ما را دنبال کنند، فالو کنیم. نکته‌ی مهمی که باید به آن توجه کنیم این است که در فضای مجازی «کیفیت» افرادی که ما را دنبال می‌کنند، به مراتب مهم‌تر از «کمیت» آن‌هاست. باید مخاطبانی را اطراف خودمان داشته باشیم که پایدارند و محتوای ما برایشان جذاب است. حجم بالایی از مخاطبان که به همان سرعتی که آمده‌آند می‌روند تنها انرژی ما را می‌گیرد.

این‌ها تنها تعدادی از آداب رسانه‌ی اجتماعی و شیوه‌ی حضور در آن بود. قطعا می‌توان به این لیست نکات دیگری را اضافه یا کم کرد. شما چه نکته‌ی مهم دیگری به ذهن‌تام می‌رسد؟